24 mei update: Hoewel op deze etappe niet zoveel geanticipeerd wordt als op de finish bergop op de Passo dello Stelvio van etappe 20 op zaterdag, zal etappe 19 blijken doorslaggevend te zijn voor de vorming van het Algemeen Klassement.

Met de start in Treviso, dat dikwijls gastheer is in de Giro, gaan we in noordelijke richting voor een tweede bezoek aan de Dolomieten. De hoeveelheid klimwerk in etappe 19 is te vergelijken met de vorige Dolomietenrit, etappe 17, maar de beklimmingen in deze rit zijn nog steiler.

Behalve dat de etappe vijf beklimmingen heeft van categorie 2 of hoger, het grootste aantal in één dagrit dit jaar, is één ervan, de Passo Manghen op km 123, zowel in lengte als stijging vergelijkbaar met de Passo dello Stelvio. Passo Manghen is iets korter maar ook iets steiler.

Na de Passo Manghen gaat de rit verder naar Alpe di Pampeago, een klim naar een skioord waar sinds 1999 al voor de vierde maal een finish bergop gehouden wordt. Maar in tegenstelling tot voorgaande edities zal  Alpe di Pampeago tijdens een slotronde tweemaal beklommen worden.

Alpe di Pampeago (10.5 km, gem. stijgingsgraad 9.7%) is iets moeilijker dan Passo di Giau, die in rit 17 voor zoveel opschudding zorgde. Hij is net iets langer en steiler. Maar daarmee houdt de vergelijking tussen de klimmen op, aangezien de weg op Alpe di Pampeago breed is en vrijwel geen haarspeldbochten telt. In 1999 demonstreerde Marco Pantani hoe je op een weg als deze je rivalen op achterstand kunt zetten  (). Alleen al in de laatste 4,5 km pakte Pantani een minuut op een groepje met de beste klimmers van dat tijdperk, waaronder Gilberto Simoni, Ivan Gotti en Roberto Heras. De huidige motor- commentator van de RAI, Paolo Savoldelli, zal zich herinneren hoe hij in die laatste 4,5 kilometer meer dan twee en een halve minuut op Pantani verloor. Buitengewoon.

In 2004 vloog Gilberto Simoni omhoog op de Alpe di Pampeago en won met 35 seconden voorsprong. Recentelijker won Emanuele Sella in 2008 na een lange solo ontsnapping, maar hij werd nadien positief getest op het gebruik van EPO.

Het is dus duidelijk dat Alpe di Pampeago een kleurrijk verleden heeft, met heel veel verhalen. Dit jaar zullen leider Joaquim Rodriguez en Ivan Basso Ryder Hesjedal op deze klim achter zich moeten laten. Gelukkig voor hen krijgen ze hiervoor twee kansen aangezien de Alpe di Pampeago in etappe 19 zoals gezegd twee keer beklommen wordt. Met de staat hieronder kun je alle klimdetails van de vijf gecategoriseerde beklimmingen van etappe 19 bestuderen.

Zoals Liquigas ploegleider Roberto Amadio VeloNews vertelde, zal de Giro gedaan zijn tenzij Ryder Hesjedal tijdens etappe 19 of 20 breekt. Amadio verklaarde dat de vlakke tijdrit in Milaan duidelijk in het voordeel zal zijn van Hesjedal, ten koste van de pure klimmers. “Wanneer hij deze plek behoudt zal hij de Giro winnen,” aldus Amadio in VeloNews. “Hij kan in de tijdrit drie minuten pakken op ‘Purito’ en anderhalve minuut op Ivan. We moeten maar hopen dat hij een slechte dag heeft…”

Van zijn leeftijdsgenoten heeft Domenico Pozzovivo (Colnago, 7^de op 3’19) getoond over de vorm te beschikken om deze rit overtuigend te winnen. Als hij een podiumplaats wil, dan dient hij tijdens deze finish en die in etappe 20 uit moeten blinken. Pozzovivo kent deze finish goed, aangezien hij op Alpe di Pampeago won tijdens de laatste etappe van de 2010 Giro del Trentino.

 Vert. Kees Slings

Tussen haakjes, de winnaar van etappe zes dit jaar, Miguel Rubiano, zal zich de finish op Alpe di Pampeago ook nog wel herinneren. Op deze foto lukt het hem maar net om over de streep te komen tijdens de 2009 Giro del Trentino